compagnie barbarie

Met vrolijk gehamer en een zak vol roze zaligheid nemen de barbaries kinderen (en zeker ook volwassenen) mee naar een wereld waar er stevig gerammeld wordt met de bestaande stereotypen. Blauw en roze zijn dan ook geen onschuldige clichés: roze is voor meisjes, net zoals geurkaarsen, huilen, een zorgzaam karakter, dagboeken, gevoelens en pony’s. Blauw is voor jongens, net zoals auto’s, agressie, loonbriefjes en overuren, raketten en blauwe puzzels. Dat er verschillen zijn, dat staat vast. Dat we aan die verschillen veel te veel belang hechten, dat staat nog veel vaster. Tijd om daar eens aan te beginnen wrikken. Een roze balpen schrijft immers even vlot als een blauwe, toch?

Voor kleuters, jawel. En hun ouders, zeker weten. Wat dat met chips te maken heeft? Weinig, op het eerste gezicht. Chips zien er voor iedereen gelukkig nog hetzelfde uit. Maar als er blauwe en roze chips zouden zijn, aten de meisjes dan enkel nog de roze? En de jongens alleen nog maar blauwe?